Phu Quoc #4

Om 8.10 stond de auto al voor ons klaar. Een half uur te vroeg. Onderhand zijn we er aan gewend dat Vietnamezen liever te vroeg dan te laat zijn. We gaan er niet meer om stressen.
Stipt om 8:30 zaten we in de auto. De thermometer van de auto geeft nu al 29 graden aan. Gister met de receptie van het hotel onze plannen door gesproken. Dus dat zou goed moeten komen.

Al snel merken we dat onze chauffeur geen idee heeft waar hij naar toe moet rijden. En aan gezien hij geen Engels kans, is dit vrij lastig.
Na een rit van ruim een uur zijn we eindelijk bij onze eerste bestemmming: Een tempel aan de andere kant van het eiland. Leuk, want hier zijn we de enige westelingen. Fijn om even weer het echte Vietnam te zien. Of zoals Janneke het zegt: geen dikke, rode, zwetende, zuipende blanken in de buurt.

We moeten bekennen dat Phu Quoc niet meer is zoals 10 jaar geleden. Het eiland wordt vol gebouwd met resorts en pretparken. En is zo langzamerhand het Costa Brava van Vietnam geworden. Het toerisme neemt letterlijk het eiland over. En het geld komt absoluut niet bij de lokale bevolking terecht.
We hebben de afgelopen dagen heel veel armoede gezien. Het vrouwtje waar wij ons drinken, biertjes, chipjes, fruit kopen woont in haar winkeltje. Of wat daar voor moet door gaan. Het is eigelijk gewoon een krot.
En over het zwerfafval maar niet te spreken...overal ligt troep, aan de kant van de weg, tussen huisjes in, op het strand. Er lijkt geen systeem voor te zijn...al zagen we onderweg wel een enorme vuilisbelt...waar mensen van vodden en stokken huisjes hebben gebouwd en tussen het afval scharrelen op zoek naar bruikbare dingen...schrijnend om te zien. Maar waar was ik gebleven....

Na de tempel hebben we aan het strand een kopje koffie gedronken. Vanuit hier konden we Cambodja zien liggen.
Vervolgens zijn we naar we een heel rustig strandje gebracht waar we heerlijk hebben genoten van het uitzicht en rust. De jongens hebben hier heerlijk gezwommen en samen met Janneke naar schelpen en koraal gezocht.

Na de lunch hadden we nog 1 ding wat we wilde zien. Het national park van Phu Quoc (oerwoud). Dit hadden we ook vooraf doorgesproken. Maar onze chaufeur dacht daar anders over. Hij vond dat hij al genoeg kilometers gemaakt had. 'Ja duh, als je verkeerd rijd'.
Wij hebben hem het hotel laten bellen om te bemiddelen. Maar die stonden absoluut niet aan onze kant. Op een gegeven moment werd er zelfs gewoon opgehangen. Met als resultaat dat we 2,5 uur te vroeg terug waren en geen oerwoud gezien hebben. En een teleurgestelde Melle. Gelukkig helpt een ijsje heel goed.
Morgen is de medewerker waarbij we de auto geregeld hebben er weer. Dan krijgt dit nog wel een staartje.

Vanavond hebben we weer heerlijk op het strand gegeten met de zonondergang op de achtergrond. Een heerlijk einde van een toch geslaagde dag.